…Τα πασχαλινÜ αυγÜ αποτελοýν μßα απü τις παλαιüτερες ΧριστιανικÝς παραδüσεις, για την οποßα üμως, επειδÞ εßναι παγανιστικÞς προελεýσεως,
σπανßως συναντοýμε σχετικÝς αναφορÝς στις γραφÝς, αν και η εκκλησßα δÝχεται το αυγü ως σýμβολο της γεννÞσεωςκαι της φυσικÞς
Þ πνευματικÞς αναγεννÞσεως.
Παρüλα αυτÜ, υπÜρχουν δýο αφηγÞσεις, που εμπλÝκουν την Μαρßα ΜαγδαληνÞ με την συγκεκριμÝνη παρÜδοση. Στην πρþτη, πηγαßνει αυγÜ στις γυναßκες,
που φυλÜσσουν τον τÜφο του Ιησοý για να γευματßσουν, üταν ξαφνικÜ βλÝπει την ΑνÜσταση του Κυρßου και τα αυγÜ γßνονται κüκκινα.
Στην δεýτερη, η ΜαγδαληνÞ πÞγε να δει τον ΑυτοκρÜτορα της Ρþμης για να διαδþσει το ευαγγÝλιο και üταν του εßπε üτι ο Χριστüς αναστÞθηκε,
εκεßνος της απÜντησε, δεßχνοντας Ýνα καλÜθι με αυγÜ στο τραπÝζι, που Þταν δßπλα του: “Αν Αυτüς αναστÞθηκε, τüτε τα αυγÜ στο τραπÝζι εßναι κüκκινα”
και τα αυγÜ Ýγιναν κüκκινα.
Αν και οι διÜφορες σýγχρονες θεωρßες αναδεικνýουν την ΜαγδαληνÞ σε “13ο Απüστολο”, καμßα απü τις παραπÜνω ιστορßες δεν αναφÝρεται στα
επßσημα ευαγγÝλια της ΧριστιανικÞς Εκκλησßας. ΠÜντως, απü üσα διαβÜζουμε στις γραφÝς για αυτÞν, θα μποροýσαμε να ποýμε üτι εßναι το πλÝον
παγανιστικü πρüσωπο της ΚαινÞς ΔιαθÞκης, η οποßα εξασκοýσε διÜφορες παλαιüτερες θρησκευτικÝς πρακτικÝς, που στην συνÝχεια
ενσωματþθηκαν στον Χριστιανισμü.
¼πως και να Ýχει, το αυγü το συναντοýμε σε περισσüτερες παραδüσεις. Στους πρþτους Χριστιανικοýς χρüνους, επειδÞ το ΠÜσχα Þταν κυλιüμενη
εορτÞ, που συνδεüταν με την ΕαρινÞ Ισημερßα και τον Κýκλο της ΣελÞνης, καθüριζαν την ημερομηνßα της, μετρþντας τις 40 ημÝρες, του Lent Þ
της Quadragesima, της περιüδου δηλαδÞ πρßν απü το ΠÜσχα, παρατηρþντας την επþαση των αυγþν απü τις κüτες. Καθ’ üλη αυτÞ την περßοδο,
κανεßς δεν Ýτρωγε αυγÜ, γι’ αυτü και σε κÜθε Shrove Tuesday Þ Martedì Grasso, που εßχε προηγηθεß, οι Üνθρωποι κατανÜλωναν
τερÜστιες ποσüτητες τους.
Εκτüς üμως, απü τα ανωτÝρω, θα πρÝπει να ποýμε üτι συναντοýμε το αυγü, ως σýμβολο, στην κουλτοýρα πολλþν αρχαßων πολιτισμþν. ΑνÜμεσα στα
σχετικÜ αρχαιολογικÜ ευρÞματα, που θα μποροýσαμε να αναφÝρουμε, εßναι τα διακοσμημÝνα αυγÜ στρουθοκαμÞλου, ηλικßας 60.000, που βρÝθηκαν
στην ΑφρικÞ και οι χρυσÝς Þ ασημÝνιες αναπαραστÜσεις τους, που ανασýρθηκαν απü ΣουμÝριους και Αρχαßους Αιγυπτιακοýς τÜφους, 5.000 ετþν.
ΠÜντως, üπως üλα δεßχνουν, το πασχαλινü αυγü, üπως Ýφτασε σε εμÜς, προÝρχεται απü τους πρþτους Χριστιανοýς της Μεσοποταμßας, το οποßο
συμβüλιζε το αßμα της Σταυρþσεως του Ιησοý.
Η ΚαθολικÞ Εκκλησßα, επßσημα αναγνþρισε το Ýθιμο, το 1610, επß ΠÜπα Παýλου του ΠÝμπτου, ο οποßος συνÝγραψε και σχετικÞ προσευχÞ.
(“Bless, O Lord! we beseech thee, this thy creature of eggs, that it may become a wholesome sustenance to thy faithful servants, eating it
in thankfulness to thee on account of the resurrection of the Lord.”)
Στην Ορθüδοξη Εκκλησßα, αλλÜ και στις ΑνατολικÝς ΚαθολικÝς, το Ýθιμο Ýχει εδραιωθεß στην παραδοσιακÞ κουλτοýρα πολλþν λαþν, üπως
της Βουλγαρßας, της Πολωνßας, της Ρουμανßας, της Ρωσßας, της Ουκρανßας και πολλþν Üλλων. Σε κÜποιες απü αυτÝς, ζωγραφßζουν τα αυγÜ
με ζωηρÜ χρþματα και τα προσφÝρουν ως δþρα, που τα αποκαλοýν δþρα της ζωÞς.
Τα πιο φημισμÝνα απü αυτÜ, εßναι τα ΟυκρανικÜ pysanka και τα ΠολωνικÜ pisanka, απü τα οποßα εμπνεýστηκε ο διÜσημος κοσμηματοπþλης,
Fabergé, τα διÜσημα πολýτιμα αυγÜ της ΡωσικÞς ΑυτοκρατορικÞς ΑυλÞς.
Στην Γερμανßα και την ΜεγÜλη Βρετανßα, υπÜρχουν παραδοσιακÜ παιχνßδια με αυγÜ, üπως: το “egg hunt” και το “egg rolling”. Στις ΣκανδιναβικÝς
χþρες, διακοσμοýν τα τραπÝζια τους, με πολýχρωμα αυγÜ, που κρÝμονται απü κλαδιÜ. ¼πως καταλαβαßνετε Ýνα τüσο δυνατü Ýθιμο δεν θα μποροýσε
να μεßνει ανεκμετÜλλευτο και οι σοκολατοβιομηχανßες πλημýρισαν με σοκολατÝνια αυγÜ τις αγορÝς.