…Τα πασχαλινά αυγά αποτελούν μία από τις παλαιότερες Χριστιανικές παραδόσεις, για την οποία όμως, επειδή είναι παγανιστικής προελεύσεως,
σπανίως συναντούμε σχετικές αναφορές στις γραφές, αν και η εκκλησία δέχεται το αυγό ως σύμβολο της γεννήσεωςκαι της φυσικής
ή πνευματικής αναγεννήσεως.





Παρόλα αυτά, υπάρχουν δύο αφηγήσεις, που εμπλέκουν την Μαρία Μαγδαληνή με την συγκεκριμένη παράδοση. Στην πρώτη, πηγαίνει αυγά στις γυναίκες,
που φυλάσσουν τον τάφο του Ιησού για να γευματίσουν, όταν ξαφνικά βλέπει την Ανάσταση του Κυρίου και τα αυγά γίνονται κόκκινα.

            Στην δεύτερη, η Μαγδαληνή πήγε να δει τον Αυτοκράτορα της Ρώμης για να διαδώσει το ευαγγέλιο και όταν του είπε ότι ο Χριστός αναστήθηκε,
εκείνος της απάντησε, δείχνοντας ένα καλάθι με αυγά στο τραπέζι, που ήταν δίπλα του: “Αν Αυτός αναστήθηκε, τότε τα αυγά στο τραπέζι είναι κόκκινα”
και τα αυγά έγιναν κόκκινα.

Αν και οι διάφορες σύγχρονες θεωρίες αναδεικνύουν την Μαγδαληνή σε “13ο Απόστολο”, καμία από τις παραπάνω ιστορίες δεν αναφέρεται στα
επίσημα ευαγγέλια της Χριστιανικής Εκκλησίας. Πάντως, από όσα διαβάζουμε στις γραφές για αυτήν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το πλέον
παγανιστικό πρόσωπο της Καινής Διαθήκης, η οποία εξασκούσε διάφορες παλαιότερες θρησκευτικές πρακτικές, που στην συνέχεια
ενσωματώθηκαν στον Χριστιανισμό.





Όπως και να έχει, το αυγό το συναντούμε σε περισσότερες παραδόσεις. Στους πρώτους Χριστιανικούς χρόνους, επειδή το Πάσχα ήταν κυλιόμενη
εορτή, που συνδεόταν με την Εαρινή Ισημερία και τον Κύκλο της Σελήνης, καθόριζαν την ημερομηνία της, μετρώντας τις 40 ημέρες, του Lent ή
της Quadragesima, της περιόδου δηλαδή πρίν από το Πάσχα, παρατηρώντας την επώαση των αυγών από τις κότες. Καθ’ όλη αυτή την περίοδο,
κανείς δεν έτρωγε αυγά, γι’ αυτό και σε κάθε Shrove Tuesday ή Martedì Grasso, που είχε προηγηθεί, οι άνθρωποι κατανάλωναν
τεράστιες ποσότητες τους.





Εκτός όμως, από τα ανωτέρω, θα πρέπει να πούμε ότι συναντούμε το αυγό, ως σύμβολο, στην κουλτούρα πολλών αρχαίων πολιτισμών. Ανάμεσα στα
σχετικά αρχαιολογικά ευρήματα, που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε, είναι τα διακοσμημένα αυγά στρουθοκαμήλου, ηλικίας 60.000, που βρέθηκαν
στην Αφρική και οι χρυσές ή ασημένιες αναπαραστάσεις τους, που ανασύρθηκαν από Σουμέριους και Αρχαίους Αιγυπτιακούς τάφους, 5.000 ετών.





Πάντως, όπως όλα δείχνουν, το πασχαλινό αυγό, όπως έφτασε σε εμάς, προέρχεται από τους πρώτους Χριστιανούς της Μεσοποταμίας, το οποίο
συμβόλιζε το αίμα της Σταυρώσεως του Ιησού.

Η Καθολική Εκκλησία, επίσημα αναγνώρισε το έθιμο, το 1610, επί Πάπα Παύλου του Πέμπτου, ο οποίος συνέγραψε και σχετική προσευχή.
(“Bless, O Lord! we beseech thee, this thy creature of eggs, that it may become a wholesome sustenance to thy faithful servants, eating it
in thankfulness to thee on account of the resurrection of the Lord.”)





Στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά και στις Ανατολικές Καθολικές, το έθιμο έχει εδραιωθεί στην παραδοσιακή κουλτούρα πολλών λαών, όπως
της Βουλγαρίας, της Πολωνίας, της Ρουμανίας, της Ρωσίας, της Ουκρανίας και πολλών άλλων. Σε κάποιες από αυτές, ζωγραφίζουν τα αυγά
με ζωηρά χρώματα και τα προσφέρουν ως δώρα, που τα αποκαλούν δώρα της ζωής.

Τα πιο φημισμένα από αυτά, είναι τα Ουκρανικά pysanka και τα Πολωνικά pisanka, από τα οποία εμπνεύστηκε ο διάσημος κοσμηματοπώλης,
Fabergé, τα διάσημα πολύτιμα αυγά της Ρωσικής Αυτοκρατορικής Αυλής.







Στην Γερμανία και την Μεγάλη Βρετανία, υπάρχουν παραδοσιακά παιχνίδια με αυγά, όπως: το “egg hunt” και το “egg rolling”. Στις Σκανδιναβικές
χώρες, διακοσμούν τα τραπέζια τους, με πολύχρωμα αυγά, που κρέμονται από κλαδιά. Όπως καταλαβαίνετε ένα τόσο δυνατό έθιμο δεν θα μπορούσε
να μείνει ανεκμετάλλευτο και οι σοκολατοβιομηχανίες πλημύρισαν με σοκολατένια αυγά τις αγορές.